The End

Lieve lieve allemaal,

Hier zit ik dan, voor de laatste avond op mijn Amerikaanse kamertje. 10,5 maanden geleden liet ik mijn Nederlandse leventje achter, opweg naar Amerika waar mijn grote avontuur van start zou gaan. Ik hoor Papa nog zeggen onderweg naar Schiphol op 8 augustus 2012: “Ik vind het helemaal niks”. En mijn lieve vriendinnetje Dominique: “We gaan niet huilen hoor Chan, want je gaat het zo leuk krijgen!”. Vervolgens zat ik in het vliegtuig en begonnen de eerste tegenslagen, ik had namelijk ontzettende buikpijn en de vlucht duurde een eeuwigheid! Toch was ik zo ready om my American dream eindelijk werkelijkheid te maken, maar ondanks alle geweldige tijden had ik wel last ups & downs. Er waren zoveel momenten dat ik op mijn eigen voeten stond en mijn eigen beslissingen moest maken, maar achteraf kon ik wel met trots zeggen: dit heb ik wel weer even gedaan. Ook waren er momenten dat ik mijzelf afvroeg waar ik in hemelsnaam aan was begonnen, vooral op de eerste schooldag. Zo ver weg van huis, zonder mijn eigen familie en vrienden, alles in een andere taal. Maar het was zeker spannend en exciting.

De tijd begon te tikken, opeens begon het tweede semester op school, niet veel later was het einde van het schooljaar in zicht en voordat ik het wist kwamen Pake en Beppe hier aan. Over 24u ben ik weer thuis, terug in Drachten waar het allemaal ó zó gewoon zal zijn, maar wat kijk ik er naar uit om weer thuis te zijn!!! Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en om weer dingen te kunnen doen die ik heel lang niet heb kunnen doen: fietsen, vers brood met hagelslag of kaas eten, stappen, etc. Het zal fijn zijn om er zeker van te zijn dat ik een warme douche kan nemen, want dat is niet altijd het geval hier in Abbottstown. Het zal anders zijn om zometeen te kunnen uitslapen op een zondagochtend in plaats van naar de kerk gaan om 9.00am. En om niet meer anders te zijn. Niet meer raar te worden aangekeken tijdens de schoollunch omdat ik wel met mes en vork eet. Niet meer “Holland” of “The Holland Girl” worden genoemd. Het zal wennen zijn om zometeen één zusje te hebben in plaats van twee broers en twee zusjes, maar dat geeft niet hoor Fabje ;).

Ik kijk terug op een heel leerzaam jaar. Vorig jaar haalde ik een 5,3 voor Engels op mijn eindexamen en nu droom en denk ik in het Engels, hoe bizar is dat?! Ik heb veel geleerd over de Amerikaanse cultuur en ook over mijzelf. Ik heb het gevoel alsof ik mezelf nu helemaal ken, ik sta veel sterker in mijn schoenen en voor mijn gevoel kan ik de hele wereld aan.

Maandag was mijn afscheidsfeestje, best veel mensen kwamen langs en het was heel erg gezellig! Ik realiseerde alleen nog niet dat het echt een goodbye party was, maar dat is misschien maar goed want dat maakte het afscheid nemen makkelijker. Vanmiddag heb ik gelunched met een vriendinnetje Haley bij ons favoriete restaurant Olive Garden. In de avond heb ik mijn gastgezin uit eten genomen en tussendoor was het inpakken, inpakken en nog meer inpakken, Skypen met Papa en Mama en werken aan mijn scrapbook (die nu klaar is en 6 pound weegt!). Later in de avond kwamen Graham en Lindsey langs. Toen ik afscheid van Graham nam zei hij: “Ik zal je missen heel”, niet dat het helemaal klopte en zijn accent heel schattig was, maar het was wel lief. Lindsey en ik hebben wel een uur buiten gestaan om afscheid te nemen want dat vonden we beide heel moeilijk. We hebben zoveel herinneringen samen en zij is zeker een groot deel van mijn exchange year. Ook moest ik afscheid nemen van mijn gastvader en Josh, zij werken morgen en kunnen dus niet mee naar het vliegveld. Josh zei nog tegen me: “I just want to tell you that you are like a real sister” dat maakte me heel erg aan het huilen, maar ik kijk terug op geweldige herinneringen die niemand van mij af kan pakken. Ohja: ik kom straks thuis met meer dan 6000 foto’s die ik de afgelopen maanden heb gemaakt en daar ben ik zeker trots op!

Om 14.41u (mijn tijd) vlieg ik vanaf Harrisburg naar Newark en om 18.10u vlieg ik vanaf daar naar Schiphol Amsterdam waar ik aan zal komen om 7.45u. Nog maar een paar uurtjes en dat is zeker spannend. Ik wil iedereen bedankt voor alle lieve reacties op mijn reisblog, maar ook alle kaartjes, berichtjes en cadeautjes die ik heb gekregen de afgelopen tijd. Het heeft me zeker geholpen.

Nu ga ik lekker slapen voor de laatste keer in mijn grooote bed (die ik ook zal missen). See you soon PA en voor de laatste keer: liefs van Chantal