Me as a cheerleader

Lieve allemaal,

Colonial spirit never dies, so raise your spirit high. Let’s get a little bit rowdy, R-O-W-D-Y. Hey, get that beat, hey, get that beat, generate some spirit, and generate some heat. That’s okay, that’s alright, stay in there and fight, fight, fight, okay, alright, fight. Moving to victory, we’re moving to win, we’re moving to a V-I-C-T-O-R-Y. Colonials got the fever, we’re rockin to the beat, hey Colonials, yeah, pour on the heat.

Dit zijn 6 van de, om precies te zijn, 57 yells voor cheerleading. Omdat het er zo veel zijn, is het veel moeilijker dan ik had verwacht, laat staan de dansjes bij de yells, onze openingsdans en de stunts. Twee weken geleden is het cheerleading seizoen van start gegaan, ik heb van maandag t/m donderdag trainingen van 3.30pm tot 5.30pm. De tijd gaat zo waanzinnig snel, ik kan mij nog goed herinneren dat het mij gaaf leek om een cheerleader te worden op een Amerikaanse High School en nu opeens sta ik daar als een echte New Oxford Colonial cheerleader, de yells, dansjes en stunts te leren voor onze eerste wedstrijd op 12 december. Ons cheerleading ‘squad’ is heel gaaf, iedereen is geïnteresseerd in mij en ze vragen vaak of ik iets in “Holland” wil zeggen. Na schooltijd ga ik altijd met Emily, Brianna, Sam en Brittany ergens wat eten en/of drinken en daarna gaan we naar de training, het is altijd erg gezellig en ik kan zó met ze lachen :). Ons cheerleading outfit is al binnen, maar ik heb er maar één foto van omdat onze coach ze nu nog heeft. Zodra ik zelf mijn outfit heb en de eerste wedstrijden achter de rug zitten, plaats ik natuurlijk foto’s.

Hurricane Sandy, waar te beginnen? Het begon allemaal met de waarschuwing van mijn hostmom dat ik ervoor moest zorgen dat mijn telefoon voldoende was opgeladen voor het geval dat de stroom uit zou vallen, eerlijk gezegd wist ik niet waar ze het over had. Ik had gelezen en gehoord dat hurricane Sandy op komst was in New York City, Washington DC en Philadelphia, natuurlijk weet ik dat wij in dezelfde area zitten, toch had ik er niet veel bij stilgestaan. Een paar dagen van te voren werden er allerlei voorbereidingen getroffen binnen mijn gastgezin, we zijn naar de winkels geweest voor flessen water, extra batterijen, antibacteriële handgel en noem maar op. Ook kreeg ik een noodnummer van Ayusa en kwam Jon thuis. Maandag 29 oktober kwam Sandy binnen in New York City, het begon bij ons met heel veel regen en keiharde wind. In de ochtend werd ik gebeld door Omrop Fryslân en kwam ik vervolgens op de radio, dat was natuurlijk weer een hele ervaring. Al snel kwam er een overstroming in onze straat, viel de elektriciteit een paar keren uit en ging het aardig tekeer buiten. Gelukkig viel het uiteindelijk mee en is de schade niet zo erg als in New York City. Ik vond een beetje spannend om het mee te maken, maar het was meer excited, omdat niet alle Nederlanders dit kunnen zeggen.

En toen kwamen de verkiezingen: Barack Obama v.s. Mitt Romney. Ik moet zeggen dat ik er vrij weinig van mee gekregen heb door alle drukte, toch probeerde ik elke avond even op internet te kijken om op deze manier toch een beetje op de hoogte te blijven. Het viel mij op dat bijna iedereen hier in Amerika voor Mitt Romney was en dat het voor sommige echt een grote strijd was. De dag na de presidentsverkiezingen was heel dubbel, sommige mensen vroegen aan mij wie er had gewonnen omdat ze zelf nog geen idee hadden en andere mensen waren helemaal boos omdat Obama had gewonnen.

Een paar weekenden geleden heb ik geslapen bij Lisette met Justine en Manon. We zijn naar Lisette haar football game geweest, we hebben een hele grappige film gekeken en we zijn wezen winkelen in Park City. Het was keigezellig en we hebben onwijs gelachen met onze Nederlandse praatjes! Ondanks het feit dat ik het heerlijk vind om Engels te praten, is het relaxt om lekker Nederlands te praten, ik weet niet precies waarom maar het is zó anders dan via Skype. Verder blijft Nederlandse humor de leukste.

Het gaat nog steeds goed op school, ik vind het erg makkelijk waardoor het eigenlijk een beetje saai is. Gelukkig zijn we nu bezig met iets dat wat uitdagender is: een English Research waarin je je gaat verdiepen in een beroep dat je interessant vind, mijn research gaat over Airline Pilots. Ik hoef nog maar 4 weken naar school totdat het tweede (en laatste) semester begint, stiekem ben ik daar wel blij mee, omdat ik mij elke dag afvraag waarom ik ook alweer heb gekozen voor Photography (de leraar kan geen les geven zoals hij zelf altijd zegt, we leren alleen maar dingen over photoshop en mijn klas is, om het op zijn zachts te zeggen, een beetje apart). Ondanks het feit dat ik alweer dik 3 maanden in Amerika zit vallen de verschillen nog steeds op, ik denk dat ik er zo ongeveer een boek over kan schrijven. Zo ben ik er achter gekomen dat wij een nurse op school hebben, jawel een echte dokter met een wachtkamer. “Typisch Amerikaans”, zoals mama al zei. We hebben ook vaak een dresscode op school, zo steun je bijvoorbeeld Pink Ribbon als je op een speciale dag roze draagt. Mijn gastgezin en vriend(inn)en komen er nu pas achter dat je mijn naam niet uitspreekt als Chantell, maar wat het wel is weten ze niet precies. Chantohl? Chanel? Sjontal? Ik hoor het dagelijks. Verder is het moeilijk om uit te leggen waar de ‘van’ in mijn achternaam vandaan komt. Het is geen ‘middle name’ maar een deel van mijn achternaam zodat het mooier klinkt, zoals ik dat altijd uitleg. Maar waarom begint het dan niet met een hoofdletter? Vragen ze dan. Ik heb al twee awards gewonnen op school: “Colonial Rising Star Award Language Arts” en “Girls Varsity Tennis the year 2012”. Ik ben heel blij (en trots) op de eerste, omdat ik de enige op onze hele school ben!

Deze week ben ik een weekje vrij van school. Donderdag is het Thanksgiving, vrijdag is het Black Friday en zaterdag gaan wij (Alicia, Lisette, Justine en ik) naar New York City! Ohhh yeaah!!! The Big Apple, here we come, again! Ik zal proberen om snel weer een reisverslag te plaatsen. Er staat weer een paar foto's bij de reisverslag.

Liefs uit Amerika!